Anne-Baba-Çocuk Arasında” Uzman” Kalabilmek…

Anne-baba-çocuk arasında duran kişi olmanın iyi gelen ve zorlayan yanları üzerine bir yazı bu… Nerden çıktı derseniz uzun süredir (bu işi yaptığımdan beri diyelimJ) kafamı kurcalıyor zaten. İnsanlar gelip size çocukları hakkında danışıyor; dinliyorsunuz, değerlendiriyorsunuz ve “çocuklarını” onlara anlatıyorsunuz…

Aslında yazarken tekrar fark ediyorum ki ne kadar zor bir süreç anne-baba için… “Dış kapının mandalı” gelip çocuğunuzda bu var şu var diye konuşuyor karşınızda… Bunu şöyle yapın, bunu yapmayın, bunu yapmadığınız için bu olmuş vıdı vıdı… Siz uzman olarak ne kadar “empatik”, ne kadar “yapıcı”, “suçlamadan” vs. söyleseniz de haliyle dokunuyor, dokunmaz mı… İlk sorgulanan belki de ebeveynlik becerileri oluyor. Kimi aile bunu direk soruyor kimisi bir takım dolaylı yollardan veriyor o mesajı size… İşte bu noktada aile için zor bir karar verme zamanı: sisteme yabancı birini almalı mı?

Bir ailenin, bir çocuğun hayatına hem dışarıdan hem içeriden bakmaya çalışmak zor, dikkat gerektiren, hassas bir iş… Sanırım en çok dikkat edilmesi gereken nokta “danışmaya gelen çocuğun sizin çocuğunuz olmadığını” hep aklınızda tutmak… Ne çok sahiplenmek ne de çok uzak durmak… Dinlemek ama yargılamamak, eğriyi doğruyu görmek ama suçlamamak…

Zor oluyor… Ama imkânsız değil… Bu zamana kadar fark ettiğim şey ne zaman hem ailenin hem de çocuğun yanında durduğunuzu tam olarak hissettirirseniz; “ahaaa sizi yakaladım, bu çok yanlış” değil de “bu, probleme yol açabilir, bunu sizin sisteminizde sizinle beraber nasıl irdeleriz/çözeriz” derseniz; hem mesafeli hem de yakın olabilirseniz yani “tepeden bakan uzman”  değil “aynı seviyede duran ama hem dışarıdan hem de uzman gözlüğüyle bakabilen” olmak daha kabul edilir oluyorsunuz…

Bu aslında “kendi duygularınızı işin içine karıştırmadan”, “duygularınızı dinlemek” gibi bir şey sanırım…

Çok da anlatılmıyor aslında anne-baba-çocuk arasında kendi insaniyetinizi/özünüzü kaybetmeden uzman gözlükleriyle bakabilmek zor iş; çünkü durduğunuz yer “araf” gibi bir yer: doktor değilsin incele, tanıyı koy, ilacı yaz; öğretmen değilsin anlatıp, öğreteceğin somut şeyler sınırlı; arkadaş değilsin mesafe olmadan objektivite olmuyor… Bu da bu işin dilemması sanırım…

Ha tabi ki bu yazıyı ben bunu çok iyi yapıyorum diye yazmadım, haşaaa!!!Tabi ki burada yazmadığım eksik gedik başka pek çok unsur var. Zaten bu yazı ne bir ders, ne bir öneri, ne de bilgilendirme… Sadece bu hep aklımın içindeki “uzman kurdu”: nerde durduğumu bilememek değil, dengede durmaya çalışmak…

Bir kitap, bir film ve bir site:)

Uzun upuzun bir aradan sonra elim tekrar yazmaya gitti... Bloğuma geri döndüm:) Bloğun bu seneki açılışını 3 öneri ile yapmak istedim:

Kitap: Önereceğim kitabın adı "Zor Bir Ailede Büyümek" iletişim yayınlarından çıkmış bir kitap. "Bana aileni söyle sana kim olduğunu söyleyeyim" tarzında bir kitap diyebilirim:) Okuyun, kendiniz yorumlayın kitabın arkasından bir bölüm:
"Her birimiz küçükken anne-babalarımızın içimize ektiği zihinsel ve duygusal tohumlarla büyüyoruz. Kimi ailelerde bu tohumlar sevgi, saygı ve bağımsızlık kaynağı olurken, ne yazık ki bir çok ailede tohumların arasında korku, yaptırım ve suçluluk duyguları da bulunuyor. Bu tohumlar biz büyüdükçe filizleniyor ve yetişkinlik hayatımızda duygularımızı, davranışlarımızı, dolayısıyla başkaları ile kurduğumuz ilişkileri etkiliyor. Kitap, küçükken anne-babaları tarafından fiziksel, duygusal ya da cinsel tacize maruz bırakılan, korku ve suçluluk duygularıyla büyütülen ya da bakımları sağlanmayan yetişkinlere, hayatlarını yeniden kazanmanın kapılarını aralıyor." 

Film: Her yerde söylüyorum buradan da söyleyeceğim "We Need to Talk About Kevin" (Kevin Hakkında Konuşmalıyız) mutlaka izlenmeli...Anne-çocuk bağlanması, aile içi ilişkiler vb.nin "uç" ama ders almaya değer şekilde anlatıldığı çarpıcı bir film...Çok etkileneceksiniz..

Site:  "Bir Dolap Kitap" çok tatlı iki insanın hazırladığı bir çocuk kitapları sitesi...Bizzat tanışma fırsatımız oldu, bize "İkinci Adım" projesinde kitap listeleri hazırladılar, çok da güzel oldu:)Mutlaka takip edin derim:)

Şimdilik bu kadar..Bundan sonra daha sık görüşeceğiz sanırım:)